Lexoni nga Gjoni 12:12-26
Duke mbjellë grurë
Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them: Nëse kokrra e grurit e rënë në dhe nuk vdes, ajo mbetet e vetme; por, po të vdesë, jep shumë fryt! (v. 24)
Ajo që lexojmë nga pasazhi për sot ndodhi gjatë pashkës judease, pra, festës judease që përkujton çlirimin nga skllavëria në Egjipt që Perëndia i bëri popullit të Tij të zgjedhur. Dhe me këtë rast, për të kremtuar festën, kishin ardhur në Jerusalem judenj nga të gjitha krahinat përreth. Jezusi erdhi i hipur mbi një gomar dhe u përshëndet me britma njerëzish: “Hosana! Bekuar ai që vjen në emër të Zotit, mbreti i Izraelit!” (v. 13). Patjetër njerëzit kanë menduar: “Ky është Mesia”, ose “Ja ku është ai që do ta rivendosë fronin e Davidit”.
Megjithatë nuk ishin vetëm judenjtë që ishin mbledhur aty. Gjoni na thotë se ishin edhe “disa grekë” atë ditë “për të adhuruar gjatë festës” (v. 20). Por a nuk ishte kjo një festë judease, që mbahej vetëm për judenjtë?
Duke përmendur faktin se nuk kishte vetëm judenj të pranishëm, Gjoni po na paraqet të shohim paksa natyrën universale të misionit të Jezusit. Pra, misioni për të përmbushur premtimin që iu bë Abrahamit shumë kohë më parë, që “tërë kombet do të bekohen te pasardhja jote, sepse ti iu binde zërit tim” (Zan. 22:18).
Jezusi u mësoi grekëve atë ditë, dhe neve sot, përmbysjen e madhe të mesazhit të ungjillit, që në vdekje ka jetë. Por jo një vdekje çfarëdo, por në vdekjen e Tij. Unë shpresoj sot se ju do ta pranoni këtë mesazh fantastik të lajmit të mirë: që vdekja e Jezusit e mposht vdekjen dhe krijon jetë të përjetshme. — Lou Bury
Ndërsa luteni, falënderoni Jezusin për sakrificën e tij.
#fjalëteshpresës #kishashqiptare #ungjillorëtshqiptare #meditime #app #ios #android