web-woh-7-gusht

7 Gusht

Lexoni nga Psalmi 46

Ndalu dhe prano

Ndaluni dhe pranoni që jam Perëndi;do të ngrihem lart midis kombeve… (v. 10)

Në këtë botë ka shumë gjëra që mund të na frikësojnë. Katastrofat natyrore dhe klima që po ndryshon. Dhuna që përshkallëzohet nëpër lagje dhe qytete. Luftra dhe ushtima luftrash. Si mund të praktikojmë një zemër sabati mes kaq shumë kërcënimeve?

Psalmi 46 na urdhëron që zemrat tona të pushojnë në sovranitetin e Perëndisë, edhe kur bota të lëkundet dhe të tronditet. Psalmisti identifikon dy rreziqe kryesore me të cilat përballeshin izraelitët. Së pari, kërcënimet e natyrës (tërmetet, vullkanet dhe përmbytjet). Së dyti, kërcënimet nga kombet armiqësore. Në vend që të pushtohen nga frika, psalmisti i bën thirrje izraelitëve që të ngrihen mbi frikën e tyre dhe të jetojnë me një besim të fortë në Perëndinë, si Mbretin e tyre sovran. “Perëndia është për ne një strehë dhe një forcë, një ndihmë gjithnjë e gatshme në fatkeqësi.Prandaj ne nuk do të kemi frikë…” (v. 1-2) Toka mund të lëkundet dhe të dridhet, por Perëndia është i patundshëm. Kombet armiqësore mund të kërcënojnë, por le të citojmë këtë himn të dashur: “Një fortesë e fuqishme është Perëndia ynë, një mburojë që nuk dështon kurrë.”

Për shkak se Perëndia lartësohet mbi gjithë kombet, edhe në kohët më të trazuara ne mund të “admirojmë veprat e Zotit” dhe “të ndalojmë dhe të pranojmë” që Ai është Mbreti sovran (v. 8, 10). Duke pushuar në sovranitetin e Perëndisë një ditë në javë, gjatë Sabatit, mësojmë të praktikojmë sovranitetin e Perëndisë gjashtë ditët e tjera, në mes të rrezikut dhe mundimeve që hasim. Ne bëhemi të vetëdijshëm që prania e Perëndisë është gjithmonë me ne dhe e gjejmë sigurinë dhe mbrojtjen e vërtetë në Të. – Brian Keepers

Ndërsa luteni, falënderoni Perëndinë për veprat madhështore të Perëndisë dhe pastaj thjesht qëndroni në qetësi në prani të Tij.

#kohapërçlodhje #7gusht #fjalëteshpresës #meditime #app #ios #android

web-woh-5-gusht

5 Gusht

Lexoni nga Zanafilla 2:8-17

Të bësh vepra të mira

“Zoti Perëndi e mori pra njeriun dhe e futi në kopshtin e Edenit, me qëllim që ta punonte dhe ta ruante.” (v. 15)

Derisa tani, në leximin tonë kemi studiuar pushimin, apo “ndalimin” e punës dhe të aktiviteteve. Megjithatë, puna zë një vend të rëndësishëm, sidomos nëse bëhet sipas mënyrës që ka pasur qëllim Perëndia. Jo vetëm që Perëndia punon në fillim, por Perëndia e vendos Adamin në kopsht “për ta punuar dhe për t’u kujdesur për të.” (v. 15)

Shohim që kjo punë, siç e projektoi Perëndia, në thelb është e mirë. Vetëm kur Adami dhe Eva u rebeluan kundër Perëndisë kjo punë u bë e lodhshme. “… toka do të jetë e mallkuar për shkakun tënd, ti do të hash frytin e saj me mund tërë ditët e jetës sate. Ajo do të prodhojë gjemba dhe bimë gjembore, dhe ti do të hash barin e fushave …” (Zan. 3:17-18)

Në një botë të rënë, puna jonë është e prishur nga mëkati, por nuk është plotësisht e zbrazët nga mirësia. Lajmi i mirë është se në Krishtin, Perëndia erdhi për të shpenguar të gjitha gjërat, përfshirë edhe punën tonë. Edhe tani, puna jonë mund ta nderojë Perëndinë dhe të jetë një bekim për të tjerët.

Murgjit benediktinë përqafuan moton latine “laborare est orare”, që në shqip përkthehet: “të punosh, do të thotë të lutesh”. Me këtë ata donin të thoshin se gjithë puna jonë, kur bëhet me frymën e duhur, mund të shndërrohet në lutje dhe adhurim, që i jep përlëvdim Perëndisë. Kjo është puna e mirë, kur puna e duarve tona, përmes frymës së përkushtimit tonë, shndërrohet në adhurimin e zemrave tona. – Brian Keepers

Ndërsa luteni, kërkojini Perëndisë që t’ju ndihmojë që puna juaj sot të jetë një vepër adhurimi.

#kohapërçlodhje #2gusht #fjalëteshpresës #meditime #app #ios #android

demo-attachment-297-social-work-2356009_1920@2x

Samuel Life in Other Word

When, while the lovely valley teems with vapor around me, and the meridian sun strikes the upper surface of the impenetrable foliage of my trees, and but a few stray gleams steal into the inner sanctuary, I throw myself down among the tall grass by the trickling stream; and, as I lie close to the earth, a thousand unknown plants are noticed by me: when I hear the buzz of the little world among the stalks, and grow familiar with the countless indescribable forms of the insects and flies, then I feel the presence of the Almighty, who formed us in his own image, and the breath of that universal love which bears and sustains us, as it floats around us in an eternity of bliss; and then, my friend, when darkness overspreads my eyes, and heaven and earth seem to dwell in my soul and absorb its power, like the form of a beloved mistress, then I often think with longing, Oh, would I could describe these conceptions, could impress upon paper all that is living so full and warm within me, that it might be the mirror of my soul, as my soul is the mirror of the infinite God!

O my friend — but it is too much for my strength — I sink under the weight of the splendor of these visions! A wonderful serenity has taken possession of my entire soul, like these sweet mornings of spring which I enjoy with my whole heart. I am alone, and feel the charm of existence in this spot, which was created for the bliss of souls like mine.

I am so happy, my dear friend, so absorbed in the exquisite sense of mere tranquil existence, that I neglect my talents. I should be incapable of drawing a single stroke at the present moment; and yet I feel that I never was a greater artist than now.

When, while the lovely valley teems with vapor around me, and the meridian sun strikes the upper surface of the impenetrable foliage of my trees, and but a few stray gleams steal into the inner sanctuary, I throw myself down among the tall grass by the trickling stream; and, as I lie close to the earth, a thousand unknown plants are noticed by me: when I hear the buzz of the little world among the stalks, and grow familiar with the countless indescribable forms of the insects and flies, then I feel the presence of the Almighty, who formed us in his own image, and the breath of that universal love which bears and sustains us, as it floats around us in an eternity of bliss; and then, my friend, when darkness overspreads my eyes, and heaven and earth seem to dwell in my soul and absorb its power, like the form of a beloved mistress, then I often think with longing, Oh, would I could describe these conceptions, could impress upon paper all that is living so full and warm within me.