Dashuria e humbur

Dita 28 | Lexoni nga Zbulesa 2:2-6; Luka 7:36-50

Por kam diçka kundër teje, sepse dashurinë tënde të parën e le. (Zbu. 2:4)

Në komedinë muzikore “Violinisti në çati”, personazhi kryesor, i rrethuar nga vorbulla pasigurie në jetën dhe familjen e tij, e pyet të shoqen: “A më do ti mua?” Ajo i përgjigjet: “Unë çfarë? Shiko çfarë kam bërë për ty këto 25 vitet e fundit!” Dashuria matet më mirë jo me fjalë, por me vepra. Masa e dashurisë së Perëndisë për ne është dhurata e Tij për ne, Jezusi (Gjo. 3:16) dhe vdekja e Jezusit për ne është demonstrimi përfundimtar i kësaj. (Rom. 5:8)

Në këto përmasa, dashuria e Perëndisë për ne është e pafundme. Por Luka 7 na tregon arsyen se pse dashuria jonë për Jezusin ka rëndësi. Është matja e mirënjohjes tonë. Për shkak se Jezusi e kishte falur aq herë për mëkatet e saj, gruaja që i lau Jezusit këmbët me lotët e saj dhe ia thau me flokët e saj, ndjeu një dashuri kaq të madhe për Të, sa duhej ta demonstronte, edhe nëse kjo do të thoshte që ta poshtëronte veten në publik. Efesianët ishin më të ngjashëm me Simon fariseun, të respektueshëm, doktrinalisht të saktë, por të ftohtë.

Jezusi e dinte se, ndërsa kalonte koha, “shumëkujt do t’i ftohet dashuria” (Mt. 24:12). Shpesh kjo ndodh sepse jeta e krishterë është e vështirë dhe njerëzit largohen. Por ndonjëherë dashuria ftohet për shkak se të krishterët ngecin në punët e kishës. Kisha në Efes ishte ortodokse, e refuzonte herezinë, e neveriste sjelljen mëkatare (Zbu. 2:6). Por e kishte harruar se si ishte hiri. Kishte rrëshkitur nga vendi ku filloi gjithçka, dashuria e Jezusit, dashuria e Tij e mëshirshme për ne dhe dashuria jonë mirënjohëse për Të. — David Bast

Ndërsa luteni, kërkojini Perëndisë t’ju rindezë dashurinë tuaj për Të.

#fjalëteshpresës #meditime #biblestudy #dita28