Të praktikojmë shpëtimin tonë

Dita 3 | Lexoni nga Filipianëve 2:12-13

Jini të shenjtë, sepse unë jam i shenjtë. (1 Pje. 1:16)

Martin Luteri e përshkruan kështu dinamikën e jetës së krishterë: “Kjo jetë nuk është shëndet, por shërim, jo të jesh, por të bëhesh; jo të rrish, por të ushtrohesh. Ende nuk jemi ashtu siç duhet të jemi, por po ecim drejt kësaj. Ky nuk është fundi, por është rruga.” Shkrimtari i shekullit të 18-të, JohnNeëton e bën më të paharrueshme: “Nuk jam ai që duhet të jem, nuk jam ai që do të jem, por faleminderit Perëndisë që nuk jam ai që kam qenë!”

Të krishterët janë shpëtuar përsa i përket faljes së mëkateve, sepse Krishti pagoi për ndëshkimin e tyre. Mbështetja në drejtësinë e Krishtit na bën ne të pranueshëm për Perëndinë. Fjala teologjike për këtë është “shfajësimi.” Por Perëndia nuk ka për qëllim vetëm që të na atribuojë drejtësinë e Krishtit. Ai do që ne të bëhem vërtet të drejtë, të kemi mendimet, fjalët dhe veprimet e duhura. Me fjalë të tjera, të bëhemi më të ngjashëm me Jezusin. Fjala për këtë është “shenjtërim.”

Shenjtërimi kërkon përpjekje morale nga ana jonë; të luftojmë kundër mëkatit, të praktikojmë bindjen ndaj Ligjit të Perëndisë. Pali na nxit që “të punojmë” për shpëtimin tonë (v. 12), të fillojmë të rritemi në jetën e re që kemi marrë përmes mëshirës së hirshme të Perëndisë. Ne nuk do të jemi kurrë të lirë nga mëkati derisa të vdesim dhe të përjetojmëplotësinë e shpëtimit tonë në qiell. Por ndërkohë, edhe pse shpesh lëkundemi dhe pengohemi, Perëndia po punon vazhdimisht në ne, duke na ndihmuar që të duam dhe të bëjmë vullnetin e Tij (v. 13). — David Bast

Ndërsa luteni, kërkojini Perëndisë që t’ju ndihmojë të bëheni çdo ditë e më të ngjashëm me Krishtin.

#fjalëteshpresës#meditime#biblestudy#dita3